Na zo’n zestien jaren in het ‘wild’, off grid in de ‘campo’ op een berghelling, ver van het hectische en nog verder van de kunstscene te hebben geleefd, werd het tijd voor verandering. Niet dat ik in deze jaren alleen aan het ‘boeren’ en klussen ben geweest; maar kunst werd veelal door de alledaagse dingen verdrongen. Omdat ik het leven van alledag niet in de vergetelheid wilde laten oplossen, gaf ik mezelf in 2016 de opdracht om in ieder geval één belevenis te markeren en deze in een wekelijkse ‘Residue’ op mijn Facebookpagina te plaatsen.
Ik woon nu in een dorp dicht bij de kust, 80 km. ten noorden van Lissabon. Na enkele jaren van moeizame opbouw is er nu tijd en ruimte om invulling aan mijn professie te geven. Het ‘Dagboek 2010’, waarvan iedere bladzijde in een sardineblikje is gekaderd , was mee verhuisd. Er waren nog 334 dagen te gaan. Ik ben nu ongeveer op de helft. Eenmaal weer bezig kwamen er als vanzelf ideeën voor andere projecten en autonome werken.
De tijd om naar buiten te treden brak aan, tegelijk met de eerste Covid-19-uitbraak. Hier in Portugal ging alles op slot. Nou ja, het is ook hopeloos ouderwets om met een papieren documentatiemap onder de arm op pad te gaan, dus .. (vraag me niet hoe) er kwam een website; www.anirwitt.eu en onlangs heb ik de mogelijkheid gekregen om deel te nemen aan de Online Open Ateliers. Top!
Hoop je te zien op 10 Januari as.; ik ben er klaar voor.
Anir Witt